Let's go Phillies

De Outerbanks... een soort Terschelling maar dan anders, een Amerikaans vakantie eiland... Dus een ideale plek om daar onze tent op te zetten... dachten wij... Helaas bleek een geschikte campingplaats niet zo makkelijk gevonden als wij dachten.

We kwamen 's middags rond 1 uur aan op het eiland. Gingen opzoek naar een mooie camping aan het strand met het idee de hele middag op het strand te kunnen liggen, maar dat bleek moeilijker dan verwacht. De ene camping was belachelijk duur en de andere camping lag overal ver vandaan en had alleen koud water, maar was wel goedkoop. Na lang gezoek belandde we op een mooie, betaalbare camping, maar wel overal ver vandaan. En het was inmiddels al 5 uur toen de tent eenmnaal stond en hadden we nog maar 2 uurtjes strand over. Volgende dag beter.

De volgende dag besloten we naar een andere camping te gaan waar meer in de buurt te doen scheen te zijn. Op die plaats aangekomen konden we nergens campings vinden hoewel er toch echt drie op de kaart aangegeven stonden. Dus toch maar weer een stuk terug gereden naar een alternatieve camping. Dit werd de National Park camping met koud water voor maar $20,- dollar! haha! Behalve koud water kregen we er ook nog een heerlijke storm bij dus de tent opzetten was een groot feest. Je had ons moeten zien, we werden bijna de lucht ingeblazen. Uiteindelijk heeft onze tent goed zijn werk gedaan en stond als een huis!

Door al dat gezoek helaas weer niet al te veel tijd over dus verder dan een bezoekje aan het Wright Brothers Memorial (de plek waar de gebroeders Wright hun eerste vlucht maakte) en nog een paar uurtjes strand kwamen we niet. Maar al met al wel genoten van de prachtige omgeving en de super gave huizen die daar staan. (Bijna) alle huizen zijn van hout en zijn in verschillende kleuren geschilderd  wat een echt vakantie gevoel geeft.

Onze avonden op de Outer Banks wilden we invullen door zeeschildpadden te spotten die af en toe 's nachts het strand op komen om eieren te leggen. Wij met z'n vieren gewapend met een zaklamp het strand op opzoek naar een mooi plekje om te wachten op de eerste schilpad. Helaas heeft het niet zo ver mogen komen... Jessy's en mijn aandacht werd afgeleid door andere dieren: Blue crabs... We zagen er regelmatig een aantal voor onze voeten wegduiken maar toen we de zaklamp aandeden en richting de zee schenen zaten er duizenden van deze beesten aan de vloedlijn opweg naar het strand. Hier waren wij niet zo gecharmeerd van... dus snel weer weg gegaan.

Dat waren dus de Outer Banks, onze laatste bestemming voor onze terugreis begon. Eerst opweg naar Anne en Maurice. Na een dagje rijden waren we weer terug in Philadelphia waar we verwelkomd werden met een heerlijke maaltijd. Al onze verhalen verteld om de volgende dag afscheid te nemen van Anne en Maurice want die gingen nu zelf een weekje op vakantie. De volgende ochtend Anne en Maurice uitgezwaaid en vervolgens een bezoekje gebracht aan Philadelphia. 's Avonds gingen we naar een baseball wedstrijd van de Philadelphia Phillies tegen de Florida Marlins. Deze kaartjes hadden we van Anne en Maurice gekregen en was echt weer geweldig om te zien. Het blijft gewoon echt zo anders dan een voetbalwedstrijd in Nederland. Veel gemoedelijker en gezelliger. Het was een mooie wedstrijd ondanks het verlies van de Phillies.

De volgende dag onze laatste dag alweer voor onze terugkeer naar New York. We hebben nog maar eens flink geshopt in een van de geweldige Outlets in de buurt en 's avonds waren we uitgenodigd bij Anne's moeder. Zij woont in een soort van aanleunwoning waarbij ze gebruik kan maken van alle faciliteiten die er in dat 'park' aanwezig zijn. Echt zo anders dan in Nederland! Wij hebben daar met haar gegeten (wat een heel goed buffet was) en daarna op een heuvel naar het vuuwerk gekeken dat in een nabijgelegen park werd afgestoken. Was erg gezellig, een geweldige vrouw die veel voor ons gedaan heeft en ze vond het echt zo fijn dat wij er waren.

Vandaag dus weer aangekomen in New York waar we er nog twee super dagen van gaan maken! We hebben een geweldige tijd gehad die ongelovelijk snel voorbij is gegaan! Woensdag rond 14.15 landen we weer op Nederlandse bodem en dan zien we jullie vast allemaal weer snel!

Kus

Savannah en Charleston

De omgeving van de kust van South-Carolina ziet er echt totaal anders uit dan de landschappen die we tot nu toe tegen gekomen waren. Vlak, groen, moeras en prachtige stijgers op palen. Echt super mooi en bijna niet op foto vast te leggen! Tussen deze moerassige gebieden liggen twee net zo mooie steden...

Savannah en Charleston behoren beiden tot de mooiste en oudste steden van de staat Georgia (en misschien wel de VS). Beide steden hebben een romantische uitstraling wat onder andere komt door de houten villa’s omgeven door mooie tuinen en smeedijzeren hekken. Ons bezoek aan Savannah zullen wij in ieder geval herinneren als een ‘warm’welkom. De stadswandeling die wij maakte (op het heetste van de dag) was erg warm maar ook erg mooi. Wat een schattige huizen met prachtige tuinen! Een hele warme en fijne stad om doorheen te lopen. Alles doet even gemoedelijk aan. Na onze stadswandeling gingen we opzoek naar een slaapplaats. Het idee was om een camping te zoeken, maar de enigste camping die in de buurt was koste ons $50,- (voor één tent excl. elektriciteit). Dat vonden we wel erg veel aangezien we de afgelopen dagen in luxe motels hadden geslapen (incl. ontbijt) voor minder dan $50,-. Dus opzoek naar een hotel/motel. Dit bleek toch iets lastiger te zijn dan we dachten. De (populaire) kust was toch iets duurder dan het binnenland. Dus maar weer terug richting snelweg gereden om daar weer in een prima motel de overnachten voor $60,-. Dit bleek een goede keus te zijn want zoals bijna elke dag eindigt een stinkend warme dag ook vandaag weer met een flinke regen en onweersbui. Onze tent in deze regenbui opzetten werd ons voor $10,- meer dus mooi bespaard!

De volgende ochtend vroeg op want om 09.45 uur moesten we op Tybee Island zijn (andere kant van Savannah) waar we met een boot dolfijnen gingen spotten en dit was nog zeker drie kwartier rijden. Niet dat we de andere dagen wel uit slapen want onze dagprogramma’s zijn zo vol dat we elke dag tussen 07.30 en 08.00 wel weer naast ons heerlijke motel of camping bedje staan. ;-)

De dolfijnen tour vond plaats in de Savannah river die in verbinding staat met de Atlantische Oceaan. Meestal zie je tijdens een dolfijnen tour zelden dolfijnen en is het alleen een toeristen lokkertje (bv in Turkije). Dit was nu zeker niet het geval. Ik denk dat we er wel 50 gezien hebben! Echt super gaaf. Onze boot voer achter vissersbootjes aan en bleef liggen in het spoor van de garnalenvissers. Deze garnalenvissers worden gevolgd door dolfijnen en vandaar dat wij zoveel dolfijnen zagen zelfs van heel dichtbij. Echt helemaal te gek hoe deze prachtige beesten zo dicht langs onze boot zwommen met tientallen tegelijk. Je wist niet waar je kijken moest. Was dus helmaal te gek! Helaas duurde dat maar een uurtje, maar vanaf het strand scheen je ze ook te kunnen zien.

Op naar het strand... Lekker op het strand liggen, in de zee zwemmen en misschien nog een dolfijn spotten. Een van onze eerste ‘niks-doen momentjes’ deze vakantie. Even een paar uurtjes een lekker (rood) kleurtje opdoen. Dolfijnen hebben we helaas niet meer gezien, wel een raar soort rog/kwal (we weten nog steeds niet wat het was). Om half 3 weer van het strand af op naar onze volgende bestemming: Charleston. Ook nu zaten we nog geen 10 minuten in de auto toen er weer een flinke bui op ons dak kwam. Opweg naar Charleston maakte we eerst een tussenstop bij de Outlet Shopping malls waar (de jongens!) zich wéér zeker een uur in de Tommy Hilfiger store hebben vermaakt. (Ja, wij vrouwen hebben de naam, maar als het op outlet shoppen aankomt zijn de jongens nog veel erger!) Met volle tassen weer de auto in opweg naar een hotel bij Charleston in de buurt.

Charleston... minstens zo’n mooie stad als Savannah. Helaas waren we eerst even verdwaald in de winkelstraat (heel jammer maar dat kan gebeuren hè Liset?) maar toen we de weg weer vonden hebben we Savannah toch nog deels kunnen bezichtigen. Helaas dit keer wel vanuit een trolley busje die door de stad heen rijdt want in plaats van het warme welkom in Savannah kregen we ditmaal een nat welkom. Het heeft bijna de hele dag geregend, wat erg jammer was omdat we hierdoor de stad met zijn prachtige huizen en tuinen vol rozen niet erg goed hebben kunnen bezichtigen. De eerste keer dat de regen ons een beetje in de weg zat dus. Vandaag gelukkig nog een dag Charleston gehad waarin we naar de Boone Hall plantation zijn gegaan. Deze omgeving staat bekend om al zijn plantages dus hier wilden we er zeker een van bezoeken. Op deze plantage kregen we verschillende rondleidingen waaronder door de villa, de slavenverblijven en de plantages zelf. De plantage had echt een prachtige omgeving met mooie bomen, gebouwen en bloemen. Ook de slavengeschiedenis die je te zien kreeg was super interessant en onvoorstelbaar met z’n hoe velen ze daar leefden en tot hoelang dit nog zo was (tot de jaren ’30 werkten er nog slaven op deze plantage, weliswaar vrijwillig en tegen een laag loon, maar toch).

Weer een paar mooie dagen dus.

Op dit moment zijn we onderweg naar de Outer Banks (een eilandengroep voor de kust van North Carolina) wat zo’n 7 uur rijden is. Hier hopen we morgen aan de komen en twee dagen te verblijven om donderdag een flinke reis richting Philadelphia te maken waar we Anne en Maurice dan nog even zien want die gaan vrijdag ochtend zelf ook op vakantie. Wij blijven dan tot zondag in hun huis en gaan dan ’s morgens weer richting New York waar we onze laatste dagen door zullen brengen :-(

Liefs van ons

Nu op alligator jacht...

Chattanooga... een middelgrote stad die in de jaren ’40 bekend werd door het nummer Chattanooga Choo Choo van Glenn Miller dat ging over een historische spoorlijn (wij kenden het niet). Het schijnt een van Amerika’s voetgangersvriendelijkste steden te zijn waar wij overigens niet echt iets van gemerkt hebben. ’s Morgens hebben we hier de Ruby Falls bekeken. Deze metershoge waterval ligt diep in een grot verborgen en werd prachtig verlicht. Na het bezoek aan deze waterval zijn we ergens heerlijk gaan lunchen. Dit bleek goed getimed want het begon tropisch te regenen. ’s Middags bezochten we werelds grootste zoetwater aquarium, het Tennessee Aquarium in Chattanooga. Het is pas vernieuwd en uitgebreid en was super mooi opgebouwd. Sommige bassins waren verschillende verdiepingen hoog zodat wanneer je door de half duistere gangen van boven naar beneden liep het net leek of je steeds dieper in een meer afdaalde. De aquariums waren ook zo goed verzorgd dat het net leek dat alle dieren in de vrije natuur rondzwemmen. Echt heel goed gedaan. Verder was het ook erg leuk dat er heel veel te zien was over alle dieren die in de gebieden leven waar wij ook doorheen reizen. We hebben ons hier dus wel een middagje vermaakt en sloten ons bezoek aan Chattanooga natuurlijk af met een bezoek aan de Chattanooga Choo Choo, een vrolijk gekleurde stoomlocomotief die tegenwoordig wordt gebruikt als hotel. Vervolgens snel richting Atlanta wat zo’n 3 uur rijden was. Weer een mooi en goedkoop motel gevonden (in het centrum van Atlanta). Echt ongelovelijk we slapen elke avond in een mooi motel met super nette kamers voor zo’n $50,- met z’n vieren met ontbijt! Dat is dus nog geen €10,- per persoon! Kamperen of een jeugdherberg is bijna nog duurder want dan hebben we geen ontbijt.

De volgende ochtend Atlanta in. Om 10 uur hadden we een toer bij de CNN studio’s gereserveerd. Dat was echt super leuk om te zien. Er werden wat opname technieken uitgelegd en je kreeg een blik in de studios’s waar alles gebeurde, echt super vet! Je zag de presentatrice, de camera’s en de redactie en tegelijkertijd de tv waarop alles live uitgezonden werd en waar dus miljoenen mensen naar kijken. Heel leuk om een keer gezien te hebben. Daarna naar het verderop gelegen ‘World of Coca Cola’. Dit museum ligt vlakbij het Coca Cola hoofdkantoor en laat de geschiedenis, de marketing stratiegie, de merchandise producten en het productieproces van Coca Cola zien. Dit was ook echt leuk, je zag alle apparaten in werking en kon zien hoe Coca Cola gebotteld word (dus hoe de flesjes schoongemaakt, gevuld, gedopt en gecodeerd worden), vervolgens gingen de flesjes het hele museum door en kwamen aan het einde van de lopende band af en mocht je een flesje meenemen. Een leuk souveniertje dus! Tenslotte vonden Jessy en ik dat we Atlanta niet konden verlaten zonder een bezoek aan het Martin Luther King Jr. Center for Nonviolent Social Change. Atlanta is tenslotte zijn geboortestad en hier ligt hij ook begraven. Aangezien we niet meer zoveel tijd hadden zijn we snel even door de tentoonstelling gelopen en hebben we zijn tombe en geboortehuis bezocht. Was toch wel interessant om gezien te hebben. Opvallend (en ook logisch) was de hoeveelheid donkere mensen die deze plekken bezochten.

Aan het eind van de middag weer snel doorgereden want de volgende dag wilden we bij het National Park Okefenokee Swamp aankomen en dat was nog wel een eindje rijden. Okefenokee Swamp is een moeras gebied waarvan grote delen alleen per boot toegankelijk zijn. Er staan prachtige bomen (aan de bovenkant dun en aan de onderkant breed met mooie wortels) en er zijn veel alligators en schilpadden te zien. Dit park is het zuidelijkste (tegen Florida aan) wat wij tijdens deze reis zullen bereiken en hier was de temperatuur ook naar. Het was er drukkend warm en dit in combinatie met het moeras bracht ook dat er veel mosquitoes waren. In dit park hebben we een reptielenshow bekeken (waar je slangen en kleine alligators mocht aanraken) en daarna hebben we een boottocht gemaakt waarbij we genoten van het mooie landschap  (de warmte en de mosquitoes) en waarbij we een aantal grote alligators en een schildpad hebben gezien. Aan het einde van ons bezoek liepen we via een tuin weer naar de parkeerplaats. In die tuin lag een enorme alligator en ik dacht echt dat hij nep was. Hij lag daar zo mooi in die tuin en zo rustig met z’n kop omhoog, ik dacht dat is een grap. Maar toen we z’n keel op en neer zagen gaan bleek het dus toch een echte te zijn waar we echt maar drie meter vandaan stonden. Echt heel bizar en je hebt echt de nijging om nog een stapje dichterbij te doen. Toch maar niet gedaan, een foto genomen en maar weer weg gegaan.

Jeetje wat ging deze dag weer snel! We moesten alweer verder en reden nu nog een uurtje naar de kust. De kust die wij de komende week weer naar het noorden zullen gaan volgen!

We zijn nu dan ook opweg richting Savannah wat een van de mooiste steden van de VS schijnt te zijn en waar we in deze omgeving ook dolfijnen hopen te zien!

See you later alligator :-P Kus

PS: Behalve de hotels is ook het eten hier echt super lekker, naast de Amerikaanse hamburgers eten we zoveel andere lekkere dingen. Zo hebben we gister echt super lekker tapa’s op een terras in Brunswick gegeten onder het genot van een lekker biertje. En ja, alcohol zijn ze over het algemeen best streng in. Bij meer dan de helft van alle eetgelegenheden is om ons ID gevraagd.

PS2: Liset, heb papa gister even gesproken, als papa bij jou is chatten we ’s avonds nog wel een keer met elkaar!

Op berenjacht...

Weer internet! Waar waren we gebleven.

Na onze laatste ochtend in Washington gingen we op weg naar het Shenandoah National Park. Dit was zo'n 4 uur rijden en we besloten voor we het park in zouden rijden te overnachten op een camping (!) ja ja, onze kampeer spullen kwamen nu al goed van pas. De camping eigenaren waarschuwden ons voor de beren die in het bos zaten want volgens hen gebeurde het toch wel zo'n twee keer per week dat er een beer naast een tent gesignaleerd werd en aangezien onze tent de enigste was die er stond was dit best spannend. Maar gelukkig, wij hebben de nacht overleefd en zijn alleen een lynx en een hoop eekhooorntjes tegen gekomen. We waren overigens erg blij met de slaapzakken die Anne en Maurice voor ons gekocht hadden want het was KOUD die nacht! Dat hadden we niet gered met onze Xenos reisslaapzakjes!

De volgende ochtend gingen we richting het Nationale Park. Al na een half uur zagen we daar de eerste beren lopen, echt super om te zien. Halverwege het park stopten we op een mooie ruime (en drukkere!) camping en in die paar uur dat we door het park hadden gereden waren we al 5 beren en verschillende herten tegen gekomen, echt heel leuk om te zien. Op de camping aangekomen maakten we een wandeling met een 'ranger' en echt waar, de rangers (boswachters) zien er net zo uit als in de film, groen pakje, grote hoed en een te grote rugzak met vlaggetjes erin om de weg terug te kunnen vinden wanneer je van het pad af gaat. Echt te grappig om te zien. Was wel een leuke wandeling en ook nu kwamen we weer veel herten tegen. 's Avonds gingen de jongens een kampvuur maken, marshmallows gekocht, Jessy en ik waren en klaar voor... Uiteindelijk kwam het er op neer dat we de marshmallows boven een kaarsje hebben gehouden... Die jongens waren niet zo handig in een vuurtje stoken,  misschien dat Bart ze dit nog eens kan leren? Ondertussen brak er grote paniek uit op de camping, er was een skunk (stinkdier) gesignaleerd. Wij hadden hem al voorbij zien lopen maar vonden het wel grappig, vervolgens liep hij bij de overburen langs en werd iedereen in de buurt gewaarschuwd. Wat bleek, wanneer je het beest zich bedrijgd voelt verspreid hij een geur die nog weken in al je spullen blijft hangen, dit schijnt echt verschrikkelijk te zijn. Wij hadden hier wel al waarschuwingen over gezien, maar dat het zo erg zou zijn...

De volgende dag vervolgden we onze route door het park, vreemd genoeg kwamen we nu geen dier meer tegen, dit had waarschijnlijk met de warmte en tijdstip van de dag te maken. De uitzichten in het park waren wel echt geweldig, zo ver je kon kijken alleen maar heuvels, bergen en bomen en een mistig wolkendek. Na dit park uitgereden te zijn gingen we door naar de Great Smokey Mountains. Tussen deze twee Nationale Parken in stopten we op een camping in Abington (een heel klein plaatsje) om hier te overnachten. Een hele rare camping waar alleen maar 'Rednecks' oftewel  'Sjonnies en Annita's' stonden met hun trucks en megacampers. We werden dan ook erg raar aangekeken of weggekeken het is maar hoe je het ziet. We voelden ons er in ieder geval niet heel welkom. In de buurt van de camping gingen we wat eten bij een broodjeszaak waar ze erg verbaasd waren over onze komst. Mensen uit The Netherlands! Dat hadden ze nog nooit gezien! Weer opweg naar de camping brak het noodweer los. De lucht werd pik zwart en het begon te regenen en te onweren. Terug gekomen op de camping bleek Kees z'n handoek van de waslijn weg te zijn. Dit hadden vast onze buren gedaan die ons die middag al zo vreemd aankeken. Goed op onze spullen letten dus! Tent op slot en alle waardevolle spullen onder ons kussen! Je weet maar nooit! De volgende ochtend snel onze spullen gepakt (in de regen) en Kees z'n handoek bleek gewoon in een berm gevallen te zijn. Haha! Lekker bevooroordeeld dus weer!

Nu weer snel opweg naar de Great Smokey Mountains, maar eerst nog een tussen stop in Pigeon Forge, een klein plaatsje net voor het Nationale Park en het Marbella van deze omgeving. En apart was het... Inderdaad een druk toeristen gebied, maar dan zonder terrasjes en gezellige restaurantjes, maar met pretparken, hamburgerketens, shoppingmalls die natuurlijk niet per voet maar alleen per auto bereikbaar zijn. Echt zo apart, maar wel heel leuk om gezien te hebben. We hebben hier dan ook zeker lekker geshopt! Onze eerste keer!

En vandaag in de Smokey's aangekomen. Was ook weer een heel mooi natuurgebied met eindeloze uitzichten! vervolgens door het Cherokee indianen reservaat gereden en daar gestopt in een nagebouwd indianendorp wat heel erg tegenviel. Er was niet veel te zien, zelfs geen indianentooi tegen gekomen, dat wil wat zeggen :-p. Toen doorgereden naar Chatanooga waar we na 4 nachten kamperen in een Motel verblijven. Eindelijk weer elektriciteit en internet. En droge kleding is ook wel weer fijn na een aantal dagen regen.

Morgen gaan we eerst deze stad nog even bekijken en vervolgens vertrekken we richting Atlanta waar we het Coca Cola museum en CNN willen bezoeken.

Dit was het weer voor nu. Dank jullie wel voor jullie berichtjes, mailtjes en sms'jes. Bij gebrek aan elektriciteit hebben we de meeste berichten pas vandaag kunnen lezen. (Ook de sms'jes want we hebben slecht bereik en de batterijen van de telefoons waren leeg.)

Tot snel weer! Kus van ons.

Our 'lucky day'

Hoi allemaal, dank jullie wel voor al jullie leuke berichtjes. Echt super leuk om te lezen! Onze eerste week zit erop. Aan de ene kant echt super snel gegaan, maar aan de andere kant ook echt al zoveel gedaan! We brengen jullie nog even op de hoogte van onze belevenissen van de afgelopen dagen voordat we de nationale parken in gaan en waarschijnlijk even geen toegang meer tot internet hebben.

Gister zijn we bij Anne en Maurice vandaan vertrokken. We hadden vanuit Nederland een standard auto bij hun 'om de hoek' gereserveerd met het idee dat we daar altijd nog een grotere auto konden huren mocht dat nodig zijn. Bij het verhuurbedrijf aangekomen stond er een Mitsubishi Galant voor ons klaar, dit was de enigste auto die ter plekke aanwezig was. Het was een wat oudere auto met 120.000 miles (bijna 200.000 km) op de teller en behoorlijk wat deuken, maar verder wel netjes.  Gelukkig hadden we Maurice bij ons want hoewel de auto er opzich best redelijk uitzag hadden wij niet gezien dat de banden versleten waren. Maurice wees ons daarop en zei tegen de medewerker dat hij ons niet met deze auto weg kon sturen omdat dat te gevaarlijk was. Op dat moment kwam er net een andere medewerker van het bedrijf aanrijden met een vrij nieuwe Volkswagen Passat. Omdat hij vrijwel geen andere keus had werd ons nu deze auto aangeboden (een klasse hoger voor de zelfde prijs). Echt een super goede auto met 'lederen bekleding' elektrisch verstelbare stoelen, andere technische snufjes en genoeg ruimte voor onze kampeerspullen! Een geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen.

Wij waren klaar voor onze rit naar Washington. We hebben daar zo'n 3 uur over gereden en hadden ons (jeugd)hostel in het centrum vrij snel gevonden. Een parkeerplaats werd wat lastiger want ze hadden op die lokatie geen parkeergelegenheid en voor de deur was ook geen optie. Het hostel  had ook nog een andere lokatie iets verder van het centrum alleen waren dit appartementen die normaal gesproken alleen voor langere tijd verhuurd werden. Omdat ze geen andere optie konden bedenken en toevallig nog plek in een appartement hadden boden ze ons dit appartement voor de zelfde prijs met gratis parkeerplaats aan (normaal $10,- - $15,- per dag). In het appartement aangekomen bleek dit echt een super mooi appartement te zijn in een onwijs leuke buurt. Weer helemaal goed dus!

Vervolgens snel opweg naar het hotel waar we met Bernardine, Joe (Tante en Oom van Sebas) en de kinderen hadden afgesproken gegaan. (Zij wonen in Ohio, maar waren met de kinderen een paar dagen naar Washington gegaan zodat we elkaar daar konden treffen.)  Dit hotel konden we natuurlijk niet zo snel vinden en bleek iets verder dan wij dachten te zijn. Al lopende stopte er een man in een auto en vroeg of hij ons kon helpen. Wij vertelden waar we naartoe moesten en hij wilde ons graag helpen de goede weg te vinden. We mochten bij hem instappen en hij heeft ons uiteindelijk voor het goede hotel afgezet! Echt zo super, wat een service! haha! Het was echt onwijs leuk om elkaar hier in Washington te kunnen treffen en super om de kinderen (4 in totaal) weer eens te zien. Vooral Benjamin was echt onwijs veranderd (die hadden we ook al een tijd niet gezien), echt heel grappig ventje, ziet er uit als een echte Hollandse jongen. Met het hele gezin gingen we opweg naar een leuk restaurant waar Bernardine en Joe ons trakteerde op een lekkere maaltijd. Was erg gezellig.

De volgende dag had Bernardine voor ons en het hele gezin een tour in het Captiool geregeld (dit kon ze regelen via haar contacten omdat zei voor de staat Ohio werkt). We werden via een speciale weg door het Capitool geleid en hoefden (bijna) nergens te wachten. We kwamen nu op plekken waar je normaal gesproken niet zo snel komt, bijvoorbeeld ondergrondse gangen die verschillende gebouwen met elkaar verbind en de House Gallery waar je het debat van het congres kon volgen (net zoiets als bv het debat in de Tweede Kamer). Wel super leuk om dat eens mee te maken. Ze heeft meteen ook voor Sebas geinformeerd of hij daar een internship program kan volgen (voor z'n bachelor afronding), maar daar moet hij zelf nog even achteraan. Dus wordt vervolgd. Na een iets uitgelopen tour moesten we afscheid nemen. (De tour zou ongeveer een uur duren maar liep zo'n 1,5 uur uit. Wat wil je ook met 4 kinderen die alle kanten op vliegen :-p Mark waren we kwijt, Benjamin beet de gids in zijn been en David moest gevoed en verschoond worden etc.) Het was super leuk om elkaar hier even gezien te hebben, maar Bernardine en Joe moesten weer terug naar Ohio en wij gingen de rest van Washington bezichtigen. Hoewel het al 2 uur was hebben we nog best veel bekeken waaronder het FBI-building, het Witte huis, National Air and Space museum, National Gallery of Art, Washington monument, World War II memorial en het Washington Monument. Om half 9 kwamen we uitgeput bij ons appartement aan en zijn we in het eerste het beste restaurant aan de overkant wat gaan eten. Dit bleek een erg goede keus te zijn want alles was even lekker. Ik had een sushi salade die uit (bijna) rauwe tonijn, advocado, sla en een soja/wasabi dressing bestond en dit was echt overheerlijk. Sylvia en Bernard zouden hier jaloers op zijn ;-) Kortom weer een paar onwijs leuke dagen achter de rug!

Morgen ochtend gaan we nog het Arlington Cemetery bezichtigen (militaire begraafplaats, wat de vorige keer erg indrukwekkend was) en vervolgens reizen we door naar het Shenandoah National Park waar we de komende dagen doorheen zullen rijden en als het goed is kamperen.

Liefs van ons.

PS Mama en Mieke alvast een hele fijne vakantie en ik weet zeker dat jullie minstens zulke mooie dingen tegen komen als wij!

Van New York naar 'Philly'

Zoals beloofd ons volgende bericht bij Anne en Maurice vandaan.

Ook onze laatste dagen (voor nu)  in New York waren super. We zijn het Empire State building op geweest en hebben een wandeling door de wijken Soho en Greenwich Village gemaakt waar we onder andere de buitenkant van het appartementen complex uit de tv serie 'Friends' hebben gezien. Deze sfeervolle wijken zijn leuk om doorheen te lopen. Er bevinden zich veel gallerieen en het heeft een heel eigen sfeer. Aan het einde van de middag hebben we tenslotte nog een wandeling over de Brooklyn Bridge gemaakt met een prachtig uitzicht over New York. Genoeg gelopen voor vandaag en daarom zijn we bij gebrek aan goedkope Broadway tickets  's avonds  naar de Harry Potter film geweest (dat was maar $12,50 ;-)). Gezien er geen stoelnummers worden gegeven en de film pas net draaide stond er een half uur voor de film begon al een enorme rij in de hal te wachten. 5 Minuten voor de film begon ging de zaal open en de hele rij rende naar de zaal in voor de beste plaatsten. Best apart dus. Daarnaast ga je natuurlijk geen film kijken zonder een glaasje cola van een liter en een bak popcorn.

Gister (de dag dat we vanuit New York met de bus naar Anne en Maurice vertrokken) hebben we een wandeling door Central Park gemaakt. Dit blijft gewoon echt zo geweldig dat zich in zo'n grote stad zo'n groot stuk groen bevind waarin van alles gebeurt. Behalve dat veel New Yorkers er in het weekend op uit trekken om hier af te spreken met vrienden zie je ook dat verschillende clubs zoals yoga clubs, zwaardvecht clubs en football clubs hier afspreken om buiten hun sport te kunnen beoefenen. Natuurlijk hebben ook wij een mooi plekje in het park gezocht om even te ontspannen en te genieten van deze mooie plek met het uitzicht op de drukke stad. Na deze wandeling werd het toch echt tijd om onze spullen te pakken en de bus te nemen naar Philadelphia waar Anne en Maurice ons op zouden wachten.

Onze 'Megabus' (wat een nieuwe busmaatschappij blijkt te zijn)  vertrok om 16.15 en koste ons maar $11,- p.p. voor een retour NY-Philadelphia wat toch dik twee uur rijden is. Niet slecht dus en de bus was zeker beter dan de alom bekende Greyhound bus die Sebas en ik de vorige keer naar Philadelphia hadden en zeker 2x zo duur was. Eenmaal in Philadelphia aangekomen namen Anne en Maurice ons mee naar de Chinees waar we 4 jaar geleden ook met hen geweest waren. Het is hier gebruikelijk om je eigen drank mee naar een restaurant te nemen dus we kwamen daar binnen met een tas vol bier en wijn. Echt super raar, maar de reden hiervan is dat het restaurant een dure vergunning moet hebben om alcohol te mogen schenken en zelf meenemen is goedkoper dan het daar te kopen (ja, logisch toch? Dat is in Nederland juist de reden waarom dat niet gebruikelijk is, maar goed). Het eten was hier echt geweldig, echt zo anders dan Chinees in Nederland! Na deze super maaltijd zijn we naar hun huis in Cheney gegaan (45 minuten van Philadelphia) en hebben Anne en Maurice hun huis 'na de verbouwing' laten zien (toen wij hier 4 jaar geleden waren, waren ze daar al mee bezig, maar het is nu zo goed als af). Het blijft echt een geweldig huis, super sfeervol en midden in de natuur. Ieder een eigen slaapkamer en een gedeelde badkamer dus dat is top. Verder doen Anne en Maurice er alles aan om het ons zo goed mogelijk naar de zin te maken. Ze hebben een tent en slaapzakken voor ons gekocht zoadat we straks kunnen kamperen. En we mogen Maurice's telefoon meenemen om te kunnen bellen en internetten. Ook Anne's moeder is heel behulpzaam en geeft ons tips waar we heen kunnen gaan. Vanavond hebben we met vrienden en Anne's moeder gegeten. Dat was echt super gezellig. Iedereen hier is zo aardig, geinteresseerd en behulpzaam. De deur staat altijd voor je open. Wel grappig dat onder Anne's en Maurice's vrienden het verhaal de ronde doet dat wij van plan zijn om midden in de zomer naar het zuiden te rijden om daar te gaan kamperen. Iedereen begint te lachen wanneer ze dat horen omdat dat echt onmogelijk blijkt te zijn. Dus die plannen zijn nu definitief gewijzigd. Wat en hoe dan wel dat zien we nog wel. Nu eerst nog een dag hier en dan op naar Washington waar we Bernardine, Joe en de kids zullen ontmoeten!

Voor nu wel weer genoeg. Jullie zijn weer op de hoogte. Dinsdag gaan we richting Washington en vanaf donderdag staat alles nog open. De volgende post zal dus even op zich laten wachten, afhankelijk van wanneer we weer internet hebben!

Kus van ons.

New York City!

Nou daar zijn we dan: New York!

We hebben echt een super goede reis gehad. British Airways, echt een aanrader! Super goede vliegtuigen met ingebouwde lcd schermpjes in de hoofdsteunen die je zelf kon bedienen en we kregen veel te eten; borrelnootje, complete maaltijd (met gratis wijn of bier!) en lekkere sandwiches. Het enigste wat tegen zat was de rijen waar we in stonden, telkens was er wel iets en stonden we in de verkeerde (te langzame) rij. En de douane was natuurlijk weer een ramp. Er stond een Indiaas echtpaar voor ons die niet zomaar toe gelaten werd. Dan zou je zeggen dom om daar achter te gaan staan want dat weet je van te voren, maar die keuze heb je niet hoor, je wordt gewoon in een rij gecommandeerd door een douanebeamte. Hoewel iedereen in groepjes door de douane mocht moesten wij één voor één en werden ons bizarre vragen gesteld zoals: Wie heeft je ticket betaald? Hoe kom je aan dat geld? Wat doen je ouders tot aan: Hoeveel geld heb je? En laat je ticket voor de terug weg eens zien (ja, ja ze moeten wel zeker weten dat je ook weer van plan bent om weg te gaan natuurlijk). En tenslotte mochten we niet op elkaar wachten maar moesten we snel doorlopen. Bij de bagagebanden aangekomen stonden alleen onze 4 tassen nog naast de band en kwam er net een kar aan om deze weg te brengen naar de gevonden voorwerpen. Dat was dus een goede timing.

Vervolgens op naar de bussen richting New York! Zo geweldig als je die bus uit stapt midden in New York, alle drukte, hoge gebouwen en Yellow Caps om je heen! Het inckecken ging feiloos en onze kamer is klein maar fein zullen we maar zeggen.

En toen de stad in: even een rondje gelopen en Jes en Kees even de buurt laten zien :-P. Bij Grand Central werden net alle gasten voor het Nelson Mandela diner binnen gehaald op de rode loper, waaronder Nelson Mandela zelf Morgan Freeman en Bill Clinton. Was een enorme pers hysterie en wel grappig om te zien. ’s Avonds onze eerste hamburger gegeten en we lagen om half 10 in bed geloof ik (nou ja, voor ons ook alweer half 4 natuurlijk).

De volgende ochtend lekker uitgeslapen op pad gegaan. Eerst opzoek naar het kantoor waar we studentenkaarten konden krijgen (ja, ja wij gaan voor de korting), maar dat was natuurlijk verhuisd naar een ander kantoor. Daar aangekomen koste een studentenkaart $22,50. En dat terwijl we met onze eigen studentenkaarten ook kans op korting maakten... Toch maar niet dus. Op naar het vrijheidsbeeld. Tickets gekocht om vervolgens te wachten in een enorme lange rij voor de boot die het hele Battery Park om ging geloof ik. Maar goed, ging gelukkig nog best snel en we werden vermaakt door een aantal muzikanten (die heel goed het Nederlandse volkslied konden spelen ;-) ) en het Youth Choir of First Baptist Church. Echt zo’n typisch Amerikaans koor die het Amerikaanse volkslied zingt etc. Het vrijheidsbeeld was natuurlijk echt super om te zien. Vervolgens door naar Ellis Island (via dit punt kwamen alle immigranten de VS binnen). En weer met de boot naar Manhattan. Daar langs Wall Street en Ground Zero gelopen wat gewoon echt super indrukwekkend blijft om te zien. Zo’n enorm gat in de stad. Inmiddels was er nu ook een tentoonstelling samen gesteld over deze gebeurtenis waarin onder andere de brandweerwagens te zien waren die ingezet werden. Hier zat ook een betrokken brandweerman met zijn fotoalbum aan kinderen te vertellen over zijn ervaringen en wat er precies gebeurde. Echt een heel raar idee allemaal wat zich daar afgespeeld heeft. Vervolgens hebben we de metro gepakt naar China Town en Little Italy want onze voeten hadden het nu toch wel een beetje begeven. En daar hebben we lekker Italiaans gegeten. Terug gekomen bij ons hotel gingen Sebas en Kees nog even op pad om wat foto’s te maken. Op de terug weg wilde Sebas nog even snel een foto maken... waarbij het beschermkapje van de lens van het toestel heel mooi de put in rolde... Natuurlijk, hoe kan het ook anders. Hij lag op een randje in de put, dus Sebas met z’n hand in de put om hem te pakken (maar dit paste natuurlijk niet) Er kwam meteen een taxichauffeur op Sebas en Kees af die zei dat ze op moesten passen voor ratten. Vervolgens kwam er een heel groepje mensen om hun heen staan om te kijken wat er was. Een security guy schoot ze te hulp met een ruggenkrabber met een plakkertje waarmee ze hem er uit konden vissen. Het leek te lukken, maar net op het laatse moment viel hij alsnog... nu in de put. Er klonk een samenhorig ‘Aaaahhhh’ van iedereen die er inmiddels omheen was komen staan. Dat wordt dus opzoek naar een nieuw lensdopje.

Op dit moment zijn we bij Anne en Maurice. Hierover later meer! We houden jullie op de hoogte!

Heel veel liefs van ons.

Nog 3 nachtjes slapen...

Nog een paar daagjes en dan vertrekken Jessy, Kees, Sebas en ik voor een maand naar 'the States'. Hier alvast een korte planning voor zover bij ons bekend. Op woensdag ochtend 15 juli vliegen we om 07.20 via Londen naar New York. Hier zullen we 4 dagen doorbrengen om vervolgens op zaterdag 18 juli per bus richting Philadephia te vertrekken waar we zo'n 2-3 dagen bij Anne en Maurice (familie van Sebas) zullen verblijven. We huren daar een auto en rijden op dinsdag 21 juli richting Washington waar we Bernardine, Joe en de kids zullen treffen (tante en oom van Sebas). Het plan is om ook hier 2 dagen te verblijven en dan door te rijden naar beneden. Waar precies is nog niet bekend (er zijn verschillende planningen gemaakt maar welke gevolgd gaat worden is nog niet besloten ;-) ), als we op 7 augustus maar weer bij Anne en Maurice zijn om de auto in te leveren. Op zondag 9 augustus gaan we dan weer per bus naar New York om vervolgens op dinsdag 11 augustus terug te vliegen naar Amsterdam waar we op woensdag 12 augustus om 14.15 weer landen.

We hopen jullie via dit blog een beetje op de hoogte te kunnen houden waar we uithangen en wat we daar beleven.

Tot over een maandje! Jessy, Kees, Sebas en Tessa