Let's go Phillies

De Outerbanks... een soort Terschelling maar dan anders, een Amerikaans vakantie eiland... Dus een ideale plek om daar onze tent op te zetten... dachten wij... Helaas bleek een geschikte campingplaats niet zo makkelijk gevonden als wij dachten.

We kwamen 's middags rond 1 uur aan op het eiland. Gingen opzoek naar een mooie camping aan het strand met het idee de hele middag op het strand te kunnen liggen, maar dat bleek moeilijker dan verwacht. De ene camping was belachelijk duur en de andere camping lag overal ver vandaan en had alleen koud water, maar was wel goedkoop. Na lang gezoek belandde we op een mooie, betaalbare camping, maar wel overal ver vandaan. En het was inmiddels al 5 uur toen de tent eenmnaal stond en hadden we nog maar 2 uurtjes strand over. Volgende dag beter.

De volgende dag besloten we naar een andere camping te gaan waar meer in de buurt te doen scheen te zijn. Op die plaats aangekomen konden we nergens campings vinden hoewel er toch echt drie op de kaart aangegeven stonden. Dus toch maar weer een stuk terug gereden naar een alternatieve camping. Dit werd de National Park camping met koud water voor maar $20,- dollar! haha! Behalve koud water kregen we er ook nog een heerlijke storm bij dus de tent opzetten was een groot feest. Je had ons moeten zien, we werden bijna de lucht ingeblazen. Uiteindelijk heeft onze tent goed zijn werk gedaan en stond als een huis!

Door al dat gezoek helaas weer niet al te veel tijd over dus verder dan een bezoekje aan het Wright Brothers Memorial (de plek waar de gebroeders Wright hun eerste vlucht maakte) en nog een paar uurtjes strand kwamen we niet. Maar al met al wel genoten van de prachtige omgeving en de super gave huizen die daar staan. (Bijna) alle huizen zijn van hout en zijn in verschillende kleuren geschilderd  wat een echt vakantie gevoel geeft.

Onze avonden op de Outer Banks wilden we invullen door zeeschildpadden te spotten die af en toe 's nachts het strand op komen om eieren te leggen. Wij met z'n vieren gewapend met een zaklamp het strand op opzoek naar een mooi plekje om te wachten op de eerste schilpad. Helaas heeft het niet zo ver mogen komen... Jessy's en mijn aandacht werd afgeleid door andere dieren: Blue crabs... We zagen er regelmatig een aantal voor onze voeten wegduiken maar toen we de zaklamp aandeden en richting de zee schenen zaten er duizenden van deze beesten aan de vloedlijn opweg naar het strand. Hier waren wij niet zo gecharmeerd van... dus snel weer weg gegaan.

Dat waren dus de Outer Banks, onze laatste bestemming voor onze terugreis begon. Eerst opweg naar Anne en Maurice. Na een dagje rijden waren we weer terug in Philadelphia waar we verwelkomd werden met een heerlijke maaltijd. Al onze verhalen verteld om de volgende dag afscheid te nemen van Anne en Maurice want die gingen nu zelf een weekje op vakantie. De volgende ochtend Anne en Maurice uitgezwaaid en vervolgens een bezoekje gebracht aan Philadelphia. 's Avonds gingen we naar een baseball wedstrijd van de Philadelphia Phillies tegen de Florida Marlins. Deze kaartjes hadden we van Anne en Maurice gekregen en was echt weer geweldig om te zien. Het blijft gewoon echt zo anders dan een voetbalwedstrijd in Nederland. Veel gemoedelijker en gezelliger. Het was een mooie wedstrijd ondanks het verlies van de Phillies.

De volgende dag onze laatste dag alweer voor onze terugkeer naar New York. We hebben nog maar eens flink geshopt in een van de geweldige Outlets in de buurt en 's avonds waren we uitgenodigd bij Anne's moeder. Zij woont in een soort van aanleunwoning waarbij ze gebruik kan maken van alle faciliteiten die er in dat 'park' aanwezig zijn. Echt zo anders dan in Nederland! Wij hebben daar met haar gegeten (wat een heel goed buffet was) en daarna op een heuvel naar het vuuwerk gekeken dat in een nabijgelegen park werd afgestoken. Was erg gezellig, een geweldige vrouw die veel voor ons gedaan heeft en ze vond het echt zo fijn dat wij er waren.

Vandaag dus weer aangekomen in New York waar we er nog twee super dagen van gaan maken! We hebben een geweldige tijd gehad die ongelovelijk snel voorbij is gegaan! Woensdag rond 14.15 landen we weer op Nederlandse bodem en dan zien we jullie vast allemaal weer snel!

Kus

New York City!

Nou daar zijn we dan: New York!

We hebben echt een super goede reis gehad. British Airways, echt een aanrader! Super goede vliegtuigen met ingebouwde lcd schermpjes in de hoofdsteunen die je zelf kon bedienen en we kregen veel te eten; borrelnootje, complete maaltijd (met gratis wijn of bier!) en lekkere sandwiches. Het enigste wat tegen zat was de rijen waar we in stonden, telkens was er wel iets en stonden we in de verkeerde (te langzame) rij. En de douane was natuurlijk weer een ramp. Er stond een Indiaas echtpaar voor ons die niet zomaar toe gelaten werd. Dan zou je zeggen dom om daar achter te gaan staan want dat weet je van te voren, maar die keuze heb je niet hoor, je wordt gewoon in een rij gecommandeerd door een douanebeamte. Hoewel iedereen in groepjes door de douane mocht moesten wij één voor één en werden ons bizarre vragen gesteld zoals: Wie heeft je ticket betaald? Hoe kom je aan dat geld? Wat doen je ouders tot aan: Hoeveel geld heb je? En laat je ticket voor de terug weg eens zien (ja, ja ze moeten wel zeker weten dat je ook weer van plan bent om weg te gaan natuurlijk). En tenslotte mochten we niet op elkaar wachten maar moesten we snel doorlopen. Bij de bagagebanden aangekomen stonden alleen onze 4 tassen nog naast de band en kwam er net een kar aan om deze weg te brengen naar de gevonden voorwerpen. Dat was dus een goede timing.

Vervolgens op naar de bussen richting New York! Zo geweldig als je die bus uit stapt midden in New York, alle drukte, hoge gebouwen en Yellow Caps om je heen! Het inckecken ging feiloos en onze kamer is klein maar fein zullen we maar zeggen.

En toen de stad in: even een rondje gelopen en Jes en Kees even de buurt laten zien :-P. Bij Grand Central werden net alle gasten voor het Nelson Mandela diner binnen gehaald op de rode loper, waaronder Nelson Mandela zelf Morgan Freeman en Bill Clinton. Was een enorme pers hysterie en wel grappig om te zien. ’s Avonds onze eerste hamburger gegeten en we lagen om half 10 in bed geloof ik (nou ja, voor ons ook alweer half 4 natuurlijk).

De volgende ochtend lekker uitgeslapen op pad gegaan. Eerst opzoek naar het kantoor waar we studentenkaarten konden krijgen (ja, ja wij gaan voor de korting), maar dat was natuurlijk verhuisd naar een ander kantoor. Daar aangekomen koste een studentenkaart $22,50. En dat terwijl we met onze eigen studentenkaarten ook kans op korting maakten... Toch maar niet dus. Op naar het vrijheidsbeeld. Tickets gekocht om vervolgens te wachten in een enorme lange rij voor de boot die het hele Battery Park om ging geloof ik. Maar goed, ging gelukkig nog best snel en we werden vermaakt door een aantal muzikanten (die heel goed het Nederlandse volkslied konden spelen ;-) ) en het Youth Choir of First Baptist Church. Echt zo’n typisch Amerikaans koor die het Amerikaanse volkslied zingt etc. Het vrijheidsbeeld was natuurlijk echt super om te zien. Vervolgens door naar Ellis Island (via dit punt kwamen alle immigranten de VS binnen). En weer met de boot naar Manhattan. Daar langs Wall Street en Ground Zero gelopen wat gewoon echt super indrukwekkend blijft om te zien. Zo’n enorm gat in de stad. Inmiddels was er nu ook een tentoonstelling samen gesteld over deze gebeurtenis waarin onder andere de brandweerwagens te zien waren die ingezet werden. Hier zat ook een betrokken brandweerman met zijn fotoalbum aan kinderen te vertellen over zijn ervaringen en wat er precies gebeurde. Echt een heel raar idee allemaal wat zich daar afgespeeld heeft. Vervolgens hebben we de metro gepakt naar China Town en Little Italy want onze voeten hadden het nu toch wel een beetje begeven. En daar hebben we lekker Italiaans gegeten. Terug gekomen bij ons hotel gingen Sebas en Kees nog even op pad om wat foto’s te maken. Op de terug weg wilde Sebas nog even snel een foto maken... waarbij het beschermkapje van de lens van het toestel heel mooi de put in rolde... Natuurlijk, hoe kan het ook anders. Hij lag op een randje in de put, dus Sebas met z’n hand in de put om hem te pakken (maar dit paste natuurlijk niet) Er kwam meteen een taxichauffeur op Sebas en Kees af die zei dat ze op moesten passen voor ratten. Vervolgens kwam er een heel groepje mensen om hun heen staan om te kijken wat er was. Een security guy schoot ze te hulp met een ruggenkrabber met een plakkertje waarmee ze hem er uit konden vissen. Het leek te lukken, maar net op het laatse moment viel hij alsnog... nu in de put. Er klonk een samenhorig ‘Aaaahhhh’ van iedereen die er inmiddels omheen was komen staan. Dat wordt dus opzoek naar een nieuw lensdopje.

Op dit moment zijn we bij Anne en Maurice. Hierover later meer! We houden jullie op de hoogte!

Heel veel liefs van ons.