Hee Lieve allemaal!
Daar zijn we weer! We zijn weer online! We hebben een super week in Beijing gehad en zijn inmiddels aangekomen in onze ‘studiestad’ Harbin.
De week in Beijing is echt voorbij gevlogen! Hebben echt zoveel gezien en gedaan! Sinds mijn laatste blog reizen we dus met z’n vieren. Martti in Ninja stonden die zondag ochtend om 8 uur in de lobby van ons hotel en vanaf dat moment zijn we Beijing verder samen gaan verkennen. Voordat we dat konden doen zijn Sebas en ik maandag ochtend naar de Russische Ambassade in Beijing gegaan om ons Russische visa voor de terugreis met de Transsiberie express te regelen. Dat kon niet vanuit NL omdat dat te lang van te voren was. We gingen er naar toe met het idee dat het poging 1 van 100 zou worden. We moesten eerst al binnen zien te komen en daarnaast hadden we alleen maar een toeristen uitnodiging en ons paspoort bij ons en iedereen om ons heen stond met stapels papieren, boekingsformulieren, hotelbevestigingen etc. Wij hadden dat nog niet want hadden nog niks geboekt omdat we toch eerst graag wilden kijken of het ging lukken met het visum. Verbazingwekkend genoeg mochten we meteen van achter uit de rij doorlopen naar binnen en hoefden we alleen een extra formulier in te vullen en het was geregeld! Ze deden alleen nog even moeilijk over het feit dat we het 5 dagen later al nodig hadden maar uiteindelijk beloofde ze ons dat het geregeld zou worden. Helemaal goed dus! Alleen toch altijd spannend om je paspoort daar voor 5 dagen achter te laten!
Die middag zijn we naar het Olympisch park gegaan wat ze hier twee jaar na dato nog helemaal in stand proberen te houden. Het trekt nog veel chinezen hoewel er niet veel te zien en te beleven is. Daarna zijn we naar het wereldberoemde CCTV gebouw geweest wat is ontworpen door de Nederlandse architect Rem Koolhaas. Helaas mochten we hier niet naar binnen dus besloten we een kijkje te gaan nemen op het naast gelegen hoogste gebouw van Beijing. Hier binnengekomen bleek het een luxe bedoening te zijn maar we besloten toch te vragen of we boven misschien het uitzicht over de stad mochten bekijken. Tot onze verbazing was dat geen probleem en werden we in de lift naar de bovenste verdieping gebracht waar een super luxe en hele mooie lounge/bar bleek te zijn die bovendien de eerste dag open was en waarvan wij een van de eerste gasten waren. Echt super gaaf en het uizicht was fantastisch! Een biertje was duur voor Chinese begrippen (€3,50) maar zeker de moeite waard! We besloten er meteen ook maar te blijven eten en hebben echt genoten van de sfeer, het uitzicht en het kijken naar westerse zakenmannen die met een chinees meisje aan hun zijde zaken kwamen doen. Echt ongelofelijk hoeveel je dat daar zag!
De dagen hierna hebben we de rest van de ‘must see’ bezienswaardigheden zoals de verboden stad, de Chinese muur, en het zomerpaleis bezocht. En natuurlijk... ook pekingeend gegeten! Van deze attracties was vooral de Chinese muur echt geweldig! We hadden hiervoor een excursie geboekt omdat de muur zo’n 90 km buiten de stad ligt en we met deze excursie naar een iets minder druk gedeelte van de muur zouden gaan. We hadden een leuke groep met een Canadees stel en een vrouw uit Venezuela die vier jaar in Nederland heeft gewoond. We hebben echt ontzettend gelachen en echt een leuke dag gehad ondanks dat het de hele dag regende. Dat was wel jammer want vanaf het hoog gelegen deel van de muur zouden we met de bobslee naar beneden gaan maar die was vanwege de regen gesloten. Maar de muur was echt heel gaaf! Wat een bouwwerk daar midden in die mooie natuur zeg! En inderdaad, dit deel was echt minder toeristisch wat echt onwijs meeviel aangezien we bij alle andere toeristische bezienswaardigheden echt over de hoofden kunnen lopen.
En toen was onze laatste dag in Beijing alweer aangebroken. Sebas en ik moesten eerst ons paspoort weer ophalen bij de Russische ambassade wat gelukkig allemaal goed was gegaan. Nu moeten alleen Martti en Ninja hun visum nog regelen en dan kunnen we de terugreis gaan boeken!
Om 13.50 vertrok onze trein vanuit Beijing naar Harbin. Een 8 uur durende rit waar we helaas geen zitplaatsen voor hadden. De treinkaartjes gaan 3 dagen van tevoren in de verkoop maar er staan dan zulke enorme rijen dat tegen de tijd dat wij aan de beurt waren alle treinen van vrijdag naar Harbin al vol zaten en er alleen nog staanplaatsen waren. Maar goed eenmaal geïnstalleerd in het halletje hebben we de reis toch goed doorstaan. In Harbin aangekomen hadden we een hostel geboekt omdat het ons niet zo’n goed idee leek om om 22.00 nog opzoek te gaan naar de campus en het risico te lopen dat daar niemand zou zijn om ons te helpen. We lieten ons dus door een taxi naar het hostel brengen wat daar aangekomen toch wel een erg grote overgang van ons mooie hotel naar een bouwval bleek te zijn. Sebas en ik kwamen in een kamer of noem het bezemkast/isoleercel terecht van 2m bij 2,5m, zonder ventilatie, met enkel een bed een zoemende tl-balk, beslapen beddengoed en o ja laten we de tv van 1m bij 0,5m niet vergeten ;-) Ik moet zeggen dat ik er lichtelijk claustrofobisch van werd. Niet echt een succes dus. We hebben ook niet echt geslapen, het was zo bloedheet en benauwd in zo’n kast zonder ventilatie. Maar het voordeel was dan wel weer dat het maar voor een nacht was en we er op de campus alleen nog maar op vooruit konden gaan.
De volgende ochtend zijn we dus vroeg vertrokken en hebben de mensen van het hostel vervoer naar de campus geregeld (zo aardig zijn ze dan ook wel weer). Al rijdend door Harbin hadden we duidelijk voorkeur waar we wel of niet hoopte dat de campus zou zijn. Het is echt een hele oude stad met veel vervallen gebouwen en verwaarloosde wijken. Uiteindelijk stopte het busje voor een mooi uitziend hek met een groot bord waar ‘Harbin Institute of Technology’ op stond. Hier moest het dus zijn. In een van deze goed uitziende gebouwen zouden wij de komende twee maanden verblijven! Nu nog opzoek naar het goede gebouw. De campus is een dorp op zich. Het is een met hekken afgebakend gebied, midden in de stad en het is duidelijk zichtbaar welke gebouwen tot de campus behoren en welke niet. Binnen de campus is het een vredig en schoon uitziend gebied dat rust en veiligheid uitstraalt en direct daarbuiten kom je in chaos en oude rotzooi terecht om het maar even duidelijk te schetsen. Echt heel apart om dat contrast te zien. Toen we na een lange wandeling met onze bagage in het juiste gebouw ‘Foreign Students Building’ terecht kwamen zat daar een chinees vrouwtje achter de balie die natuurlijk alleen chinees spreekt want dat is logisch in een gebouw waar alleen buitenlanders komen. Gelukkig hadden we inmiddels een professor ontmoet die ons hielp bij het inschrijven en het regelen van de kamers. Echt super aardig! Hij heeft ons vervolgens zelfs nog een rondleiding over de campus gegeven en ons mee uit lunchen genomen. Dat is wel echt opvallend hier dat als je iemand tegen komt die Engels kan hij dan ook heel behulpzaam is en zijn eigen plannen omgooit en met je mee gaat om je te helpen. Dat zul je in Nederland toch echt niet snel zien! Ik kreeg een kamer met Ninja (want Sebas en ik mochten natuurlijk niet samen slapen omdat we niet getrouwd zijn, dat komt bekend voor he! :-P) en Sebas deelt een kamer met Martti. Gelukkig zijn de kamers wel op de zelfde gang en niet in een heel ander gebouw wat hier normaal gesproken wel het geval zou zijn. Je deelt je kamer dus met z’n tweeën en je opgang en badkamer deel je met je buren (net als bij Peter zeg maar). Onze buren zijn twee Koreaanse meisjes die geen Engels kunnen en veel haar hebben (dat blijkt uit het doucheputje ;-)) Ze maken er een beetje een zooitje van maar communiceren is lastig en verder zien we ze bijna niet en hebben we er niet echt last van dus we laten het maar even zoals het is. Sebas en Martti hebben ook twee Koreanen als buren en ook deze kunnen geen Engels en zijn erg stil. Blijkbaar hebben behalve Chinezen ook Koreanen een schoenentik want zowel mijn als Sebas z’n buren hebben 30 paar schoenen voor de deur staan. Haha! Maar goed, zaterdag en zondag hebben we eigenlijk vooral boodschappen gedaan om onze kamers een beetje in te richten en verder vooral dingen geregeld. (pasfoto’s, collegekaart, internet etc.) Zondag avond hadden we een kennismaking met de rest van de studenten en docenten. In totaal zijn we nu met 9 studenten (twee zijn nog onderweg), wij met z’n vieren, nog vier andere jongens en een chinees meisje. Echt een leuke groep waar we het heel gezellig mee gaan hebben denk ik.
Maandag was het dan zo ver, het eerste college! Er worden deze periode 3 vakken gegeven die elkaar opvolgen. Elk vak heb je dus 2 of 3 weken achter elkaar. Hiernaast wordt er twee middagen in de week Chinees gegeven. Dit begint volgende week en deze lessen ga ik dus volgen. Ik ben maandag wel mee geweest naar het eerste college Cross-Cultural management om de introductie mee te krijgen en van dit vak ga ik ook proberen de artikelen mee te lezen.
Verder hebben we gister Ninja’s verjaardag op z’n Chinees gevierd. We zijn met z’n allen naar een BBQ restaurant geweest (wat ze hier veel schijnen te eten). Eigenlijk is het gewoon een soort gourmetten op een hete plaat. Het was echt super lekker! Het eten begint ons langzamerhand steeds beter te smaken! Daarna zijn we naar goed Chinees gebruik naar een KTV geweest (Karaoke TV). Dat is echt super grappig. Je komt dan in een gang met allemaal deuren en achter elke deur zit een kamer met een tv en banken en dan kun je met een groepje karaoke gaan zingen. Echt humor! Hebben dus een onwijs leuke avond gehad met z’n allen en ik denk dat Ninja een speciale verjaardag heeft gehad die ze niet snel nog een keer over doet!
Langzaam aan beginnen we hier aardig in te burgeren en thuis te voelen. Ninja en ik hebben gister vissen voor op onze kamer gekocht. We vroegen eerst of we vissen konden huren voor twee maanden maar dat kon niet, maar nu brengen we ze over twee maanden gewoon weer terug. ;-) Deze worden overal op straat samen met schildpadden verkocht. Al is de eerste van onze tien vissen vannacht al overleden. Haha!
Volgende week beginnen dus de Chinese lessen. Eens kijken of we dan iets verder kunnen komen dan de drie woorden die we tot nu toe kennen. (Ni hao – Goedendag | Xiexie – Dankuwel | Zaijian – Tot ziens) Het is echt een onwijs moeilijke taal en na een fulltime taalstudie van 4 jaar schijn je net een Chinese krant redelijk te kunnen lezen. We gaan het zien!
Het is weer een beetje een lang verhaal geworden maar we hebben ook weer veel gedaan/beleefd/meegemaakt. We proberen snel weer iets te laten horen en jullie mail te beantwoorden. Al heeft vooral Sebas iets minder tijd omdat er ook gestudeerd moet worden ;-)
Hier nog even ons telefoonnummer en adres voor de geïnteresseerden. (Bellen naar dit nummer schijnt ons niet heel veel te kosten)
Harbin Institute of Technology 92 West Da-zhi Street, Harbin 150001, China A13 Room 604-2, Foreign Students Building (Tessa) A13 Room 606-2, Foreign Students Building (Sebas)
Tessa: +86 151 145 157 46 Sebas: +86 151 145 514 47
Kus van ons
